|
Patron - Sw. Walenty
Sw. Walenty (czczony 14 II, bo pod tym imieniem Martyrologium rzymskie
wspomina 8 swietych) byl meczennikiem, który poniósl smierc jako biskup
Terni pod Rzymem w czasach cesarza Klaudiusza II Gota ok. 269r.
Sam opis smierci oraz okolicznosci poprzedzajacych meczenstwo w barwnych
slowach przywoluje m. in. ks. Piotr Skarga. Swiety Walenty w czasie
przesladowan uzdrowil ze slepoty córke jednego ze slug cesarskich i doprowadzil do nawrócenia calej jego rodziny. To sprowadzilo na niego gniew wladcy, który kazal biskupa bic maczugami, a póznej sciac. Kult swietego dosc szybko sie ozywil. W miejscu, w którym meczennik zostal pochowany, juz IV w. papiez Juliusz I kazal wzniesc bazylike. Za sprawa historii swietego, ale takze legend z nim zwiazanych, kult swietego biskupa rozszerzyl sie szybko w calej chrzescijanskiej Europie.
Swiety Walenty czczony jest jako patron chorych. Jedna z hipotez powiada,
ze przypisano mu te dziedzine za sprawa podejmowanych na gruncie jezyka
niemieckiego prób etymologicznych. Wywodzono bowiem znaczenie imienia
swietego od niemieckiego bezokolicznika fallen - padac. To, ze sw. Walenty
zakorzenil sie w polskiej tradycji religijnej jest skutkiem niemieckich
wlasnie wplywów. Kult swietego przywedrowal do nas z Bawarii i Tyrolu.
Na zachodzie Europy swiety patronuje zakochanym co najmniej od XV w.
Jedni wyjasniaja to zbieznoscia dnia swietego z pora laczenia sie na
Wyspach Brytyjskich ptaków w pary. Moze dlatego jest tak duzo motywów
zwiazanych z nimi na wysylanych kartkach (glównie golebie). Inni uzasadniaja
to adaptacja przez chrzescijanstwo poganskiego zwyczaju wypisywania przez
chlopców ( w dniu bogini dziewczat, 15 lutego) imion swych ukochanych.
|